Rozdział 5 cz.3

 Dobra wreszcie przepisałam. Ale i tak to nie jest jeszcze całość. Jestem na siebie zła, bo jest krótkie i to bardzo.

Specjalną dedykacje dostaje moja przyjaciółka. Pomagała mi to wszystko pisać. Kocham ją <3.

Już jutro koncert, wszyscy zbieramy się, aby pójść  do sklepu po bilety. Jest nas mniej więcej 28 osób, kierowniczka puściła nas samych, bo uważa, że jesteśmy wystarczająco dorośli, aby móc samemu chodzić do sklepów. Tak sama pewnie zrobi na koncercie znając życie nie będzie jej się chciało nikogo wysyłać do nas. Do tego całego sklepu dotarliśmy po 20 minutach wypytywania się o drogę, wróciliśmy w połowie krótszym czasie.

Calutką noc nie mogłam spać, w dzień nie chciało mi się spać, myślałam, że rozniosę domek na kawałki i go podpalę. Przechodziłam ubrana na czarno od stóp do głów dostając przy tym wielki opierdol od kierowniczki, tak samo jak od kilku dziewczyn w tym od Jennifer. A co im się tak nie podobało to już ich problem, bo każdy ma prawo do własnych poglądów. Nie przejęłam się tym za bardzo, chociaż jak skrytykował mnie pokój Duff’a oprócz niego samego to miałam ochotę się przebrać. Także przebrałam się z długich spodni i glan na spodenki i trampki, a bluzka została ta sama. Za ciepło nie było jak na Florydę. Mniej więcej 25 stopni, gdzie zawsze jest około 30-35.

Koncert miał zacząć się o 20 zaplanowaliśmy wyjść o 19. Kolacje zrobili nam o 18, tak specjalnie dla koncertowiczów. W ciągu 30 minut byłyśmy gotowe i stałyśmy pod bramą wejściową. Ubrane tak samo bluzki z logiem Misfits, czarne spodnie i glany. Mój makijaż był ostrzejszy niż u przyjaciółki, oby dwie podkreśliłyśmy oczy czarnym cieniem jednak ja dodałam czerwoną pomadkę na usta, która podkreślała moje pełne usta. Przynajmniej tak mówiła Marry, że są pełne. Po chwili gadania z hipiską dołączyła reszta i tak ruszyliśmy w drogę na koncert.

W trakcie trasy parę osób poszło do monopolowego kupić alkohol. Także mieliśmy około 30 piw, 4 wódki i 10 butelek jakiegoś taniego wina. Po pół godzinie trafiliśmy na miejsce koncertu, wszyscy wpakowali się pod scenę. Tam wypiliśmy połowę trunków, chodziliśmy pijani i niektórzy coś odpierdalali. Z dwójką znajomych staliśmy przy barierkach i gadaliśmy. Chwilę potem kolega uczepił się mnie, więc dialog  przeniósł się na nas.

- Duff, odczepisz się w końcu ode mnie? – Spytałam lekko podenerwowana.

- Nie. – Odpowiedział pijanym głosem mało co nie wywracając barierki.

- Dlaczego?

Nie dostałam odpowiedzi tylko pocałunek w usta. Za pierwszą chwilą zatkało mnie, a za drugą stwierdziłam, że zachował się jak debil.

- E, i to jest twoje wytłumaczenie dlaczego się mnie czepiłeś?

-Tak.

- Człowieku przecież ty masz dziewczynę, ogarnij się. – Krzyknęłam na niego.

- E tam z dziewczyną. Ona już nie istnieje.

Spojrzałam na niego jak na człowieka, który uciekł ze szpitala psychiatrycznego i odwróciłam się w stronę sceny. Chyba alkohol rozpierdolił mu mózg, bo nie myśli jak normalny człowiek.

Koncert się rozpoczął, po pierwszych dwóch utworach rozkręciło się pogo. Jak na punka przystało wbiegiwałam do niego z dwadzieścia razy, ale jak zawsze musieli mnie wypychać z niego. Między pogowaniem razem z Mar zajmowałyśmy się wymachiwaniem głową przez barierkę.

Całe wydarzenie trwało półtorej godziny. Mieliśmy się spotkać na przeciwnej ulicy, byłam tam pierwsza. No tak bawiłam się w ninje po pijaku. Zawsze spoko. Za mną parę osób, a za nimi ‘kolega od pocałunków’.

- Dobry wieczór, jak wrażenia po koncercie panie McKagan?

- Zajebiste, chyba najbardziej udany koncert w moim życiu. – Powiedział zadowolony.

- Chyba całowanie mnie też, co?

- No, też.

Zauważyła, że temu wszystkiemu przysłuchuje się  przyjaciółka.

- Całowanie? Czy ja o czymś nie wiem? – Zapytała z zainteresowaniem.

- To on mnie zaczął całować… - Zaczęłam.

- Uważaj, bo ci uwierzę. – Rzekła z niedowierzaniem.

- Tak to prawda, to ja zacząłem. - Przyznał się.

Po chwili zaczęli przysłuchiwać się naszej rozmowie.

- Idziemy? – Zadałam pytanie.

- Wszyscy są? – Powiedziała głośno brunetka.

- Taak. – Usłyszałyśmy odpowiedź.

- To idziemy. – Krzyknęłam, machnęłam ręką na znak, aby szli za mną. Po drodze cały alkohol z nas wyparował. Dotarliśmy na równo 22. Poszłyśmy do domku, Jennifer spała. Po godzinie wpadło do nas starsze towarzystwo oraz pokój Duff’a, czyli on sam, Dave i James. Ze sobą mieli wódkę i wino, które zostało po koncercie. Poszliśmy do drugiego pokoju, gdzie nikt nie mieszkał. Rozkręcił się melanż, Marry i Dave’a wywiało z budynku po kwadransie, a ja z resztą czepiłam się picia i gadania. Po opróżnieniu butelki wódki zaczęliśmy grać z butelkę na pytania i zadania. Pamiętam tylko, że miałam za zadanie wypić pół butelki wódki i popić ją winem, potem całkowicie odebrało mi pamięć.

Przespałam pół dnia, tak samo jak towarzystwo. Kiedy już się obudziłam poszłam do łazienki i umyłam się. Zapomniałam wziąć ze sobą ubrań. Zaszłam do pokoju w samym ręczniku nie zauważając siedzącego na łóżku Jeny Duff’a. W tym  samym czasie Jennifer poszła do łazienki zajmując mi ją. Nie zauważyłam tego dalej stałam przy szafie i szukałam ubrań, które mogłabym na siebie włożyć. Nagle poczułam dotyk na swojej talii, gwałtownie odwróciłam się i złapałam spadający ręcznik. Ujrzałam uśmiechającego się do mnie szatyna, posłałam mu grożącą minę, ale on nic sobie z tego nie zrobił. Jego ręka dalej spoczywała na mej tali, przez chwilę stałam jak wryta. Wykorzystał tę sytuacje, jego dłoń odsunęła się i zaczął mnie całować. Stawiałam opór mimo mojego nieogarnięci, ale o miał znaczną przewagę. Nie miałam się gdzie ruszyć, a nawet gdyby to ręcznik by spadł. Jedną ręką trzymałam materiał, a drugą próbowałam go odepchnąć, lecz bez rezultatu, bo był zbyt silny. Jego ręka dalej spoczywała na moim biodrze, a drugą opierał o szafę uniemożliwiając mi jakikolwiek manewr. Oblegał moje usta, po chwili namysłu wzięłam się w garść błyskawicznie podniosłam kolano tym samym kopiąc go między nogi. W jednej chwili odskoczył ode mnie skomląc z bólu i trzymając się w miejsce gdzie go zabolało, dzięki temu mogłam uwolnić się i dać mu z liścia mówiąc:

- Nie ze mną te numery, kotku. Nie jestem tak łatwa jak reszta.

Duff popatrzył na mnie błagalnym wzrokiem jakby prosił abym już go nie biła. Siadłam na łóżku i poprosiłam go, żeby zrobił to samo naprzeciw mnie. Zauważyłam, że miał nieźle zaczerwieniony policzek. Kiedy był już naprzeciwko mnie:

- Duff, słuchaj ja naprawdę nie chciałam cię uderzyć, ale to była konieczność, bo dobierałeś się do mnie i poczułam się zagrożona, a tego nie lubię. A z resztą, czy ty przypadkiem nie masz dziewczyny?

- Wiem, zachowałem się jak idiota. Strasznie Cię przepraszam. Nie wiem co we mnie wstąpiło. A co do mojego związku z Jennifer ostatnio coś się miedzy nami nie układa i zastanawiam się nad zerwaniem z nią, bo zachowuje się jak ostatnia idiotka.

- Aha. Dobra wybaczam Ci, ale więcej się tak nie zachowuj, bo to było chamskie, a co do Jennifer to od razu zauważyłam jej zachowanie. A moja rada jest taka żebyś się jeszcze zastanowił nad zerwaniem.

- No ok. zastanowię się, dzięki za radę. Jesteś naprawdę fajna. Mogę cię chociaż przytulić?

- Może się chociaż ubiorę. – Powiedziałam z takim małym poirytowaniem.

- Ok. Poczekam.

- To się odwróć.

- Dobra.

Odwrócił się, a ja próbowałam się ubrać, bo czułam jak pożera mnie wzrokiem.